taalschroom

De vertaler kijkt vaak met jaloerse ogen naar de schrijver. De vertaler heeft naast zijn toetsenbord een overgevoelig goudschaaltje waarop elk woord gewogen wordt. Past het al dan niet in de toon, klinkt het niet te popi of juist te oubollig uit de mond van een bepaald personage? De schrijver wordt nooit zo streng bekeken als de vertaler, die door betweterige lezers maar vooral door zichzelf op de vingers wordt getikt.

Zo zou ik het woord `gekscherend' alleen in een vertaling gebruiken in een licht oubollige contekst, met het puntje van de tong in m'n wang. Toch hoorde ik het laatst zonder enige ironie gebruikt worden door Bart Chabot toen hij het had over Herman Brood. Herman bedoelde van alles en nog wat `gekscherend, natuurlijk', en dat wel vijf keer binnen twee minuten. Misschien ben ik er nu op gespitst, maar ik hoor en lees `gekscherend' de laatste tijd regelmatig. Heerlijk woord. Weg met de vertaalschroom!