facebook censureert Courbet

Vanochtend zag ik op internet een filmpje over L'Origine du Monde van Courbet. Een Deense kunstenaar zette dat schilderij bij zijn foto's op Facebook en werd prompt uit dat sociale netwerk geknikkerd. Een Franse regisseur die de afbeelding uit solidariteit opnam in zijn profiel onderging hetzelfde lot, binnen vierentwintig uur was zijn account uit de lucht. Ik zette het vanochtend op mijn Facebook en ja hoor, binnen een paar uur was al mijn beeldmateriaal vervangen door een rood kruisje. Om even later weer netjes teruggeplaatst te worden. Kennelijk werd toch even gekeken of ik niet ergens op een lijst van enge viezeriken sta. Facebook waakt over ons.
Zie hier het filmpje http://culturebox.france3.fr/all/33139/l_origine-du-monde-de-gustave-courbet-censuree-sur-facebook

André Gide

`Ik ben nooit, ik word.'
Met deze uitspraak wist André Gide (1869-1951) zichzelf kernachtig te typeren. Altijd in beweging, altijd bereid tegen zichzelf in te denken.
Vandaag precies zestig jaar geleden stierf hij in zijn woning in de rue Vaneau te Parijs. Zie in het filmpje hoe Paul Léautaud daar als een van de eersten het condoléanceregister komt tekenen. Hij deelde met Gide een voorkeur voor malle hoedjes.

http://www.ina.fr/video/AFE85003948/la-mort-d-andre-gide.fr.html

Jules Renard

Op http://www.onlinepublicaties.blogspot.com/ valt sinds vandaag mijn vertaling van Jules Renards korte verhaal Het meisje te lezen.

aangrijpend

Rappers La Harissa, 50 ans d'immigration portugaise en France

taaljeuk

Vreselijke uitdrukking: naar mij toe.
`Ja, ik zeg tegen 'm, ik zeg: ja, doeg, dan heb ik iets van dat kajje echt niet maken naar mij toe.'

Kennelijk is dit nog niet zwatelend genoeg, van de week hoorde ik: `richting mijn gezicht.'

René de Obaldia sur Web Tv Culture

Laatst verschenen vertaling

Émile, een bijziende brave kantoorklerk op een verzekeringskantoor, wordt bedreigd door de zwangerschap van zijn vrouw Angélique. In bed wordt hij door de buik tegen het bloemetjesbehang geduwd en in de kleine woning kan hij zijn kont niet meer keren. Wanneer het kind geboren is raakt hij in paniek door het vaderschap. Émile kruipt ziek in bed en maakt een couvade (mannenkraambed) door. De waanzin slaat langzaam toe. Wanneer hij beter wordt gaat hij weer naar kantoor, maar in huis is nauwelijks plaats meer voor hem, hij gaat steeds lucifers halen en wordt vaste klant bij het hoertje Baboesje, dat hij als een godin vereert. Hij begint te schrijven, wil terugkeren naar een ongeboren staat en springt ten slotte in het water.

Mooi verhaal, zwarte humor. De existentiële angst om het leven door te geven. Tussendoor monteert Obaldia steeds cursieve tekstflardjes waarin Émile in de bioscoop naar oude journaalbeelden kijkt van een neerstortende zeppelin. Een man met een strohoed en een smal snorretje lijkt hem te wenken vlak voor hij in de vlammen zal omkomen.

René de Obaldia; De Graf Zeppelin of De Lijdensweg van Émile

Vertaald uit het Frans en van een nawoord voorzien

door Mirjam de Veth

Uitg. Coppens & Frenks; 115 pp.; €22,-

ISBN 978 90  7112 781 6

`Vermakelijk en onvergetelijk' Maarten Asscher in de Volkskrant 29-1-2011

maak een blog

Ach, er is niks aan, maak gewoon een blog, iedereen kan 't, en je kunt tegen de hele wereld aan oudehoeren. Zal best, maar dat wil ik dan wel eerst even zien.